-
1 карын
сущ.1) брюхови́на ( первый желудок у жвачных животных)сыер карыны — брюхови́на коро́вы
2) разг. желу́доксәламәт карын — здоро́вый желу́док
ач карынга — на голо́дный желу́док
3) разг. живо́ткабан кабанның карынын ярмас — (посл.) каба́н кабана́ не задерёт
4) утро́ба, чре́воана карынында — в утро́бе ма́тери
5) см. карындык6) спец.; разг. брюшки́ ( вырезка меха брюшной части животных)тиен карыныннан тегелгән тун — шу́ба из брюшко́в бе́лок
•- карын пәрдәсе••ач карыным, тыныч колагым — (погов.) го́лоден, но споко́ен